«Παγκόσμιος Ναυτιλία» 1962: Η μετασκευή ενός δεξαμενόπλοιου σε bulk carrier για τον Οίκο Νιάρχου

Η μετασκευή εμπορικών πλοίων με σκοπό την αύξηση της μεταφορικής ικανότητάς τους, αλλά και την ανανέωση των κυρίως κυτών τους, αποτέλεσε μια πρακτική εντός της ναυτιλιακής βιομηχανίας η οποία υπήρξε ιδιαίτερα δημοφιλής κατά τις πρώτες δεκαετίες μετά τη λήξη του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου και έμεινε γνωστή ως jumboizing. Η μέθοδος του jumboizing προέβλεπε την αποκοπή…

Η μετασκευή εμπορικών πλοίων με σκοπό την αύξηση της μεταφορικής ικανότητάς τους, αλλά και την ανανέωση των κυρίως κυτών τους, αποτέλεσε μια πρακτική εντός της ναυτιλιακής βιομηχανίας η οποία υπήρξε ιδιαίτερα δημοφιλής κατά τις πρώτες δεκαετίες μετά τη λήξη του Β΄ Παγκοσμίου Πολέμου και έμεινε γνωστή ως jumboizing.

Η μέθοδος του jumboizing προέβλεπε την αποκοπή και την αντικατάσταση του κυρίως τμήματος του κύτους ενός εμπορικού πλοίου και ιδίως των αμπαριών του. Παρότι αρχικά προτεραιότητα ήταν η αντικατάσταση των κυρίως μερών του πλοίου και η παράταση της διάρκειας λειτουργίας τους, πολύ σύντομα ο παράγοντας της αύξησης της χωρητικότητας για τη μεταφορά φορτίων υπήρξε εξίσου σημαντικός. Η μέθοδος αυτή για την ενίσχυση της εμπορικής εκμετάλλευσης αλλά και της επιμήκυνσης της ζωής ενός πλοίου εφαρμόστηκε κατ’ αρχάς σε πλοία τύπου Λίμπερτυ, τα οποία μετατρέπονταν σε πλοία μεταφοράς ξηρών φορτίων, κυρίως σιτηρών. Μία ακόμα εφαρμογή της μεθόδου του jumboizing, που εντοπίζεται από τα μέσα περίπου της δεκαετίας του 1950, ήταν η μετατροπή σημαντικού αριθμού δεξαμενόπλοιων τύπου Τ2 σε bulk carriers. Ειδικότερα, εκείνη την περίοδο, η εκτεταμένη συντήρηση ή και αντικατάσταση των δεξαμενόπλοιων τύπου Τ2 του παγκόσμιου στόλου κρινόταν απαραίτητη. Μία από τις λύσεις που εφαρμόστηκαν ήταν η ολική μετασκευή του πλοίου με τη μέθοδο του jumboizing και η «αναγέννησή» του ως bulk carrier.

Το jumboizing είναι στενά συνδεδεμένο ιστορικά με την ελληνική ναυπηγική βιομηχανία και κυρίως με τα πρώτα χρόνια λειτουργίας των Ελληνικών Ναυπηγείων Σκαραμαγκά.Ιδιαίτερα η μετατροπή δεξαμενόπλοιων σε bulk carriers υπήρξε μία από τις βασικές εργασίες του εργατοτεχνικού προσωπικού των Ναυπηγείων Σκαραμαγκά από το 1961 έως και το 1965, όταν και καταγράφεται η μετατροπή τουλάχιστον εννέα δεξαμενόπλοιων Τ2 σε bulk carriers 22.000-24.000 τόνων.

Τα συγκεκριμένα έργα μετασκευής αποτέλεσαν αντικείμενο ιδιαίτερου ενδιαφέροντος για τον ελληνικό ναυτιλιακό Τύπο της εποχής, με τα Ναυτικά Χρονικά της περιόδου να παρακολουθούν στενά τα πρώτα βήματα των Ναυπηγείων Σκαραμαγκά, ιδίως σε ό,τι αφορά τις μετασκευές που αναλάμβαναν.

Στο τεύχος της 15ης Σεπτεμβρίου 1962 των Ναυτικών Χρονικών, το περιοδικό παρουσίασε με κάθε επισημότητα την τελετή καθέλκυσης του μετασκευασμένου τμήματος του bulk carrier «Παγκόσμιος Ναυτιλία». Το συγκεκριμένο πλοίο, πρώην δεξαμενόπλοιο Τ2, καθελκύστηκε στα Ελληνικά Ναυπηγεία Σκαραμαγκά στις 31 Αυγούστου 1962 για λογαριασμό του Σταύρου Νιάρχου. Αξίζει να σημειωθεί ότι ο Έλληνας εφοπλιστής ήταν ο ιθύνων νους πίσω από την ίδρυση των ναυπηγείων το 1958, με τις πρώτες παραγγελίες για νέες ναυπηγήσεις ή μετασκευές στις γιάρδες του Σκαραμαγκά να πραγματοποιούνται για λογαριασμό του διαρκώς αυξανόμενου εμπορικού στόλου του Οίκου Νιάρχου.

Ανάδοχος του πλοίου, το οποίο έφερε ένα ιδιαίτερα συμβολικό όνομα, υπήρξε ο τότε Υπουργός Εμπορικής Ναυτιλίας, Στέλιος Κωτιάδης. Αξίζει να σημειωθεί ότι το «Παγκόσμιος Ναυτιλία» αποτέλεσε το πέμπτο κατά σειρά τάνκερ τύπου Τ2 που μετασκευαζόταν στον Σκαραμαγκά. Όπως αναφέρουν τα Ναυτικά Χρονικά της εποχής, η μετασκευή αυτή μπορεί να χαρακτηριστεί ως μια «δυσχερέστατη τεχνικώς εργασίαν», καθώς για το συγκεκριμένο πλοίο απαιτήθηκε, εκτός από την κατασκευή ενός νέου μεσαίου τμήματος, και η δημιουργία ενός νέου πρωραίου τμήματος, το οποίο στη συνέχεια συγκολλήθηκε στην πρύμνη του παλαιού δεξαμενόπλοιου.

Από δεξαμενόπλοιο Τ2, χωρητικότητας 16.000 dwt και ολικού μήκους 159,5 μ., το «Παγκόσμιος Ναυτιλία», μετά την ολοκλήρωση της μετασκευής του ως bulk carrier, θα διέθετε πλέον χωρητικότητα 23.500 dwt και ολικό μήκος 175 μ.

Σύμφωνα με το περιοδικό, χάρη στην επιτυχή ολοκλήρωση αυτών των ειδικών ναυπηγήσεων, τα Ελληνικά Ναυπηγεία Σκαραμαγκά παρουσιάζονταν ως «πλήρως εξειδικευμένα πλέον εις τοιαύτας μετασκευάς, τας οποίας, μέχρι πρότινος ακόμη, εξετέλουν ορισμένα μόνο μεγάλα ναυπηγεία της Ευρώπης και της Ιαπωνίας».

Η μελέτη του αρχείου τευχών των Ναυτικών Χρονικών των αρχών της δεκαετίας του 1960 βοηθάει τον σύγχρονο αναγνώστη να γνωρίσει μια περίοδο κατά την οποία η Ελλάδα είχε αποκτήσει μια νέα και συνεχώς αναπτυσσόμενη ναυπηγική βιομηχανία. Η συνεχής απασχόληση του εργατοτεχνικού προσωπικού των Ελληνικών Ναυπηγείων, αλλά και η εξειδίκευσή του σε εργασίες ιδιαίτερης δυσκολίας, που μέχρι πρότινος υλοποιούνταν μόνο σε ναυπηγεία του εξωτερικού, αποτέλεσαν ορόσημα για την εξέλιξη αλλά και την περαιτέρω ανάπτυξη της εγχώριας ναυπηγικής βιομηχανίας.

Μπορείτε να διαβάσετε το αφιέρωμα των Ναυτικών Χρονικώνστην καθέλκυση του «Παγκόσμιος Ναυτιλία» εδώ.