Κληρονομιές: Περισσότερος πλούτος για λιγότερους

«O πιο σίγουρος τρόπος να γίνει κανείς πλούσιος δεν είναι η σκληρή δουλειά, αλλά ο γάμος με το κατάλληλο πρόσωπο». Όποιος έχει διαβάσει το μυθιστόρημα της Τζέιν Οστιν «Περηφάνια και Προκατάληψη αντιλαμβάνεται τι σήμαιναν οι «τέσσερις ή πέντε χιλιάδες το χρόνο» του κυρίου Μπίνγκλεϊ. Ο κύριος Μπίνγκλεϊ ήταν κληρονόμος. Κάπως έτσι περιγράφει το πως αρχίζουν να μοιάζουν οι ανεπτυγμένες χώρες σε άρθρο του ο Economist.

Αν και όπως εξηγεί οι κυβερνητικές στατιστικές υπηρεσίες δεν δημοσιεύουν σχεδόν καθόλου στοιχεία για τις κληρονομιές, καθώς οι έρευνές τους δεν είναι επαρκώς εξοπλισμένες για την καταγραφή τεράστιων, εφάπαξ πληρωμών, εντούτοις συγκέντρωσε ακαδημαϊκές εκτιμήσεις σχετικά με την ετήσια «ροή κληρονομιών» – την αξία όσων οι άνθρωποι μεταβιβάζουν στους κληρονόμους σε έργα τέχνης, μετρητά, ακίνητα και παρόμοια – για μια σειρά χωρών.

Το 1900 η αξία των κληρονομιών ξεπερνούσε το 20% του ΑΕΠ σε ορισμένες χώρες, καθώς οι άνθρωποι κληροδοτούσαν τεράστια χαρτοφυλάκια μετοχών και περιουσίες.